محسن عاصی شاعر جوانی که پس از سه سال توقیف، موفق شد مجوز چاپ کتابش را از وزارت ارشاد دولت روحانی بگیرد؛ گفت: « گشایش ایجاد شده در حوزه فرهنگ باعث شد که این کتاب پس از 3 سال توقیف بالاخره مجوز چاپ بگیرد.»
به گزارش گروه فرهنگی سراج24؛ عاصی در حالی این اظهارات را مطرح کرده و از ایجاد گشایش در حوزه فرهنگ خبر می دهد که عبدالجبار کاکایی شاعر فعال در فتنه88 در گفت و گویی از ممیزی اشعار و حذف کلماتی چون «بوسه» و «آغوش» توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گلایه می کند.
کاکایی: علت مخالفت با واژه هایی نظیر «بوسه» در اشعار را نمی فهمم!
او در مصاحبه ای عنوان می کند: «در ترانههای عاشقانه با واژگانی مانند لمس کردن، دست کسی را گرفتن، آغوش و یا لمس دو معشوق مخالفت میشود و اسم بردن از اشخاص، آوردن اسم مونث و مذکر ممنوع است و درواقع سعی میشود که موضوع به سوی مفاهیم دوپهلو برده شود. در شوراهای کارشناسی تلویزیون و ارشاد چون دوستان شاعر وجود دارد و خودشان فوت و فن کار را خوب بلدند، ترانه را به سویی میبرند که عشق آن، عشق معنوی باشد. متاسفانه این ملاحظهها در شوراهای کارشناسی هست و فکر میکنم دلیل این ملاحظهها این است که آنها فکر میکنند مردم صلاحیت عاشقی ندارند و ریشه تفکر در شک و تردید و زیر سوال بردن صلاحیت اخلاقی مردم است و اینها جامعه را به سوی ناهنجاری هدایت میکند و چون همه چیز نامتعادل است، ترانههای زیرزمینی هم پر از واژههای شرمآوری شده که نمیتوان آنها را در محیطهای خانوادگی شنید و سامان دادن به این اوضاع مدیریت چندینساله میخواهد.»
وی با ضرورت ورود ترانه به حوزه های سیاسی نیز می گوید: « متاسفانه مهر ورود ممنوع بر روی ترانههای اجتماعی وجود دارد و این نوع ترانهسرایی به منزله سیاهنمایی تلقی میشود و از این رو به ترانه اجتماعی ستم میشود. در حالی که این حوزه کارساز است و میتواند با پرداخت موضوعاتی چون اشتغال، اعتیاد وغیره مفید باشد. جدای از اینکه مسائل اجتماعی باید در ترانه بیاید، باید مسائل سیاسی هم به ترانه وارد شود و مسؤولان سیاسی پاسخگو باشند. اما در کشور ما چون کانالهای ترانه اجتماعی بسته است و چه از طریق ارشاد و چه تلویزیون این چنین آثاری مجوز نمیگیرند. بنابراین ترانههای اجتماعی بسیار نحیف هستند و چیزی در چنته ندارند. به همین دلیل در مورد ترانه اجتماعی خوشبین نیستم و علت مخالفت با آن را هم نمیفهمم.»
مکرم: حذف «بوسه» از اشعار سبب گسترش موسیقی زیرزمینی شده است
از سوی دیگر ترانه مکرم شاعر روشنفکرنما در گفت و گویی با بیان اینکه ممنوعیت ترانهسراها و ممیزی واژگانی چون بوسه و آغوش،سبب گسترش موسیقی زیرزمینی و رواج واژگانی شده، خاطر نشان کرد: « وضعیت ممیزی بهتر شده است، اگرچه من هفت سال ممنوعیت داشتم، اما شرایط ممیزی را بهتر میبینم.البته هنوز در انتشار ترانهها تناقض وجود دارد. در برخی آلبومها کلماتی وجود دارد که در آلبوم دیگر اجازه انتشار پیدا نمیکند. در برخی آلبومها موشکافی میشود و در آلبومی دیگر این اتفاق نمیافتد و میبینیم برخی کارها با ضعف قافیه و اشکالات شعری مواجه هستند. »
او درباره رواج ترانههای زیرزمینی هم گفت: «زمانی به خاطر مسائل واهی بسیاری از ترانهسراهای خوب ما ممنوع شدند و تأثیر این ممنوعیت گسترش ترانههای زیرزمینی بود. ترانههایی که متعهد نیستند و تأثیر منفی بر مخاطب میگذارند. در واقع کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد شاید دیگر آنقدر متعهدانه ننویسد. موسیقی مرز ندارد، روی زمین و بالای زمین ندارد، ممنوعیت نمیشناسد، اما همین مرز گذاشتن شرایط موسیقی زیرزمینی را به اینجا رساند و شاید اگر این ممنوعیتها نبود افراد خودشان کنترلهایی را ایجاد میکردند. کلماتی که ما امروز در ترانههای زیرزمینی میشنویم، سالها پیش کسی جرأت استفاده از آنها را نداشت. »
آیا حذف خطوط قرمز راهکار مناسبی برای ترانه سرایی است؟!
حال؛ با مداقه ای در اظهارات کاکایی و مکرم این نتیجه حاصل می شود که براستی خطوط قرمز در ترانه و شعر زمینه را برای موسیقی زیرزمینی فراهم آورده است. به عبارت دیگر چنانچه ارشاد خطوط قرمز و ممیزی را از شعر و ترانه حذف کند دیگر کسی شاهد موسیقی زیرزمینی نیست.
خب البته این موضوع واضح و مبرهن است و تنها در حوزه موسیقی و ادبیات قابل تعریف نیست. یعنی اگر شما در هر حوزه ای خطوط قرمز و ممنوعیت ها را حذف کنید شاهد اتفاقات ناخوشایند بصورت قانونی خواهید بود و پس از مدت موسیقی هایی که بصورت زیرزمینی و بدون مجوز منتشر می شده، امروز با مجوز و حمایت دولت ساخته می شود!
آیا این امر همان اتفاقی است که شاعران روشنفکرنمای ما به دنبال آن هستند؟
آیا براستی برای کاهش آسیب های اجتماعی باید یکسری خطوط قرمز حذف و خلاف قانون بصورت قانون درآمده و هیچ نیرویی نیز به عنوان بازدارنده با متخلف برخورد نکند؟! آیا دوستان چنین عقیده ای دارند؟!!!